مختصر بيوگرافي شاعر:

 الحاج عبدالله خادم فرزند مرحوم جهانگير خان ولد مرحوم ملا احمد خان كه در سال 1344 ه.ش در ولسوالي اناردره ولايت فراه افغانستان در يك فاميل نجيب، متدين و متفكر ديده به جهان گشود و از آوان كودكي داراي استعداد عالي و قريحۀ شعري و بديهه سرايي بوده، وي تحصيلات ابتدايي خود را تا صنف نهم در مكتب متوسطه شيخ عبدالاحد نظري در اناردره و تحصيلات عالي اش را در پوهنتون كابل بپايه اكمال رسانيده است. اشعار موصوف از شانزده سالگي در تمام رسانه هاي خبري در داخل و خارج كشور تاكنون نشر و پخش ميگردد وی بعد از جهاد و مقاومت از سال 1371 تا كنون بحيث عضو فعال انجمن ادبي و عضو رياست عمومي اطلاعات و فرهنگ هرات ايفاي وظيفه مينمايد.

 خادم تاكنون داراي يازده اثر شعري ميباشد و شاعريست بديهه سرا، مسلمان مظلوم مستمند و وطندوست كه ميتوان از احساس و اشعارش مسلماني، حب وطن و درد و رنج ملت مظلوم و ستمديدۀ افغانستان را بخوبي درك نمود.

نمونه شعرش:

شاعرم وابسته با حزب و گروهي نيستم
با زبان و دل هماهنگم دو روي نيستم
بندۀ آن ذات پاك و اُمت پيغمبرم
دوستدار چهار يار و اوليا را چاكرم
مي كنم از حزب قرآن پيروي تا پاي جان

جز پيامبر نيست هرگز شخص ديگري رهبرم                             
دوست با آزادي و آزادگانم در هر نفس
دشمن صياد و هركجا ننگ از قفس
من به نوك خامه ابراز حقيقت مي كنم
گر مقصر من بودم خود را ملامت مي كنم
نه مذمت گو به دشمن نه تملق گر به دوست
چون به عقل بنده اين هر دو نمي باشد درست
ضد كذاب و دغا بازو و تكبر پيشه ام
از ستمگر عار دارم اين بود انديشه ام
عيب هر كس به خودش گويم چو آينه روبرو
گر بود دوست عزيزم يا اگر باشد عدو
من نمي ترسم از هيچ قدرت مگر غير از خدا
اوست چون قهار واحد قاضي روز جزا
هيچ به فكر مقام و جا و قدرت نیستم
چون به ايجادم نظر سازم چه بودم چیستم
گر مرا امروز نان هست ز فردا نيست باک
مي رساند روزيم را چون دهن را داد چاک  
آن كه دندا ن داده طفلان مرا نان مي دهد
يا به حكم او همه يكبارگي جان مي دهد
كي به استبكبار واستثمار تن در مي دهم
در مصاف راه حق؛ خادم مدام سر مي دهم!